'Eet zo puur en gezond mogelijk'
Jelske Oosterhof was altijd moe. Eerst dacht men dat de ziekte van Pfeiffer hiervan de oorzaak was, maar na jaren van onzekerheid volgde de diagnose MS. Jelske was toen negentien jaar en had net haar propedeuse Voeding en Diëtetiek afgerond. Zij besloot zich te verdiepen in de combinatie van voeding en MS en heeft daarin nu haar eigen praktijk.
Ik heb nooit dezelfde gezondheid gehad als anderen. Ik kon ook niet wat zij konden. Vanaf mijn vijftiende was ik eigenlijk altijd vermoeid. De ziekte van Pfeiffer werd aangetoond, en ik dacht dat ik daar blijvend last van had. Op vakantie kreeg ik ineens de raarste symptomen. Gekke tintelingen, als je mij aantikte deed het al pijn; ’s nachts rende ik over de camping, omdat ik niet kon slapen. Inmiddels was ik negentien, en pas toen kreeg ik de diagnose MS. Uiteindelijk heb ik zeven jaar over mijn studie gedaan, omdat de ziekte er steeds tussendoor kwam. Na een schub moest ik weer bijkomen en herstellen. Ik heb zelfs maandenlang in het revalidatiecentrum gelegen, waar ik opnieuw moest leren lopen.”
Katheter in mijn mouw
“In diezelfde tijd kreeg ik de ene blaasontsteking na de andere, en iedere keer flakkerden de MS-klachten daardoor weer op. Katheteriseren stond me ontzettend tegen. Als ik in een restaurant was, verstopte ik de katheter in mijn mouw als ik naar het toilet liep. Die schaamte verdween toen ik mijn ziekte beter leerde accepteren. Natuurlijk, ik zou het liefst gezond zijn, maar MS is onderdeel geworden van mijn leven. Ik gebruik nu SpeediCath Compact, omdat ik die gemakkelijk mee kan nemen en ik kan het bij wijze van spreken blind, in het donker. Het hoort bij mijn dagelijkse routine, net als tandenpoetsen, en het geeft me controle. Ik weet nu zeker dat mijn blaas écht leeg is en dat er geen resturine achterblijft. Daardoor heb ik minder last van blaasontstekingen en dat is me veel waard.”
Weinig bekend
“Ik gebruik nu mijn eigen ervaringen om mensen met MS te begeleiden op het gebied van voeding. Vanaf het begin werd ik al geprikkeld door die combinatie; ik wilde daar iets in betekenen. Er was nog weinig bekend over het effect van voeding op de ziekte en vaak kreeg ik te horen dat het niks zou uitmaken, dat het toch niet werkte. Door die scepsis liet ik me niet tegenhouden. Ik stortte me op de wetenschappelijke literatuur en bracht die kennis in de praktijk. Ik probeerde verschillende MS-diëten zelf uit en ontwikkelde zo mijn eigen handvatten. Die ervaringen wilde ik met andere MS-patiënten delen, en daarom ben ik meteen na mijn studie mijn eigen praktijk begonnen. Omdat ik zelf MS heb, is het voor mij misschien gemakkelijker om mensen te enthousiasmeren. Ik kijk nergens vreemd van op, ik weet waarover ze het hebben.”
Luister naar je lichaam
“MS is een grillige ziekte. Iedere dag is anders, iedere patiënt ook. Ik heb dus ook geen standaard voedingsadviezen, maar ga met iedere cliënt op zoek naar een passende oplossing. Hoe leef je en wat eet je? Welke klachten heb je? Wat zou je willen veranderen? Zijn er producten die je zou kunnen vervangen? Eigenlijk gaat het gewoon om gezond eten, en dan het liefst in zijn meest pure vorm: verse groente en fruit, verse kruiden, geen kant-en-klare pakjes. Tegelijkertijd moet het ook haalbaar zijn, want MS-patiënten moeten zuinig omspringen met hun energie. Uren in de keuken staan, of uitgebreid boodschappen doen: dat is soms niet handig. Als diëtiste kijk ik dus ook naar de praktische kanten van gezonde voeding, zodat mensen het kunnen inpassen in hun dagelijks leven. Het gaat erom dat je leert luisteren naar je lichaam, hoe frustrerend het soms ook is dat je jouw plannen moet aanpassen. Hoe voel je je, wat kun je vandaag aan: als je daar gehoor aan geeft, valt er qua voeding en een gezonde leefstijl nog veel te ontdekken.”